Kiermusy

Tak się szczęśliwie składa, że mieszkam w Białymstoku, blisko miejscowości Kiermusy,gdzie w każdą pierwszą niedzielę miesiąca odbywa się kiermasz staroci. Często tam bywam i zawsze znajdę jakiś rupieć,który w uniesieniu przyciągam do domu. Tak było i wczoraj. Wprawdzie, jeśli chodzi o wybór, szału nie było, wystawców niewielu, mebli prawie wcale, to mimo to udało mi się kilka "skarbów" wygrzebać. Jednym z nich jest śliczny, lniany obrusik z beżową, ręcznie robioną koronką (klockową? igłową?).Długo przy nim chodziłam, nie mogąc się zdecydować, ale jak widać w końcu podjęłam decyzję  i ostatecznie stałam się jego szczęśliwą posiadaczką.

Jako, że lubię len, nabyłam też sukienkę za całe 10zł

 i  uroczą, wyszywaną poszewkę, dorzuconą mi w gratisie, a która po przyniesieniu do domu, w towarzystwie innych staroci dopiero ukazała swój cały urok. Nie spodziewałam się, że tak świetnie się skomponuje z lnem na mojej leżance.
Mało kto kupuje tego typu wyroby, w związku z czym mają one obecnie bardzo niskie ceny. Szydełkowe, koronkowe serwetki, obrusy są niemal za darmo, co bardzo mnie dziwi biorąc pod uwagę nakład pracy jaki trzeba włożyć by stworzyć te cuda. Ja w każdym razie wysoko je sobie cenię, bo mam do nich duży sentyment i z przyjemnością przygarniam wszelkie stare szmatki  typu poszewki, serwety czy zasłonki .

Tak więc tym razem stanęło na szmatkach. Ze skorupek nic nie udało mi się kupić. Miałam wrażenie, że większość porcelany wystawianej przez sprzedawców to albo podróby albo wyroby współczesne. Oprócz kilku rzeczy nie widziałam nic ciekawego. Nie jestem twardogłowa i jak coś mi się podoba to kupuję bez względu na wartość, że tak określę "historyczną". Kupuję rzeczy z PRL-u równie chętnie jak naprawdę stare ale śmieszy mnie gdy sprzedawca twierdzi, że podróba to oryginał, a talerze angielskie z lat 70-tych to XIX-wieczne antyki. Naprawdę cenię tych, którzy opisują prawdziwe cechy i wiek przedmiotów, wskazują na wady, które czasem ciężko zauważyć i są w stanie coś o tych przedmiotach powiedzieć. Inaczej kupuje się staroć, gdy się coś o nim wie i gdy się wcześniej miło pogawędziło ze sprzedającym. To właśnie przyciąga mnie do takich miejsc jak targi staroci, gdzie spotykają się ludzie o takich samych zamiłowaniach i panuje ten specyficzny klimat miłości do starości. Heh.

Pozdrawiam Was cieplutko

Ula